از جمله زیارات شریفه، زیارت ناحیه مقدسه است که منسوب به حضرت مهدی
آل محمد (عج) می باشد. یکی از فقرات زیارت مزبور، این جمله است:
«وَ لَئِن اَخَّرتَنِی الدُّهُور وَ عَاقَنِی عَن نَصرِکَ المَقدُور لاُ ندِبَنَّّ عَلَیکَ صَباحَاً وَ
مَساءَاً وَ لَاَبکَینَّ عَلَیکَ بَدَّلَ الدُّمُوعِ دَمَاً»
اگر روزگار مرا به تاخیر انداخت و از یاری و نصرت تو در روز عاشورا باز داشت،
هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می کنم و به جای قطرات اشک،
بر تو خون گریه می کنم.
این جمله، حاصل بزرگترین پیام محبت و دلبستگی و ارتباط دل و جان گوینده
با مخاطب می باشد و از جهاتی در خور توجه و تأمل کامل است.
در آغاز، از اینکه بر اثر قضاء الهی از نظر زمانی در عصر امام حسین (ع) نبوده و روی
جریان طبیعی می بایست چند نسل بگذرد، تا نوبت به او برسد و قدم به عرصه ی
وجود بگذارد، اظهار تألم و تأثر می نماید و گویا آرزو می کند که ای کاش جزء طبقات
قبل و نسل پیشین خاندان پیغمبر (ص) بود و به هنگام وقوع جریان دلسوز کربلا
جزء نسل موجود به شمار می رفت و امکان حضور در صحنه ی خونین و عرصه ی نبرد کربلا
برایش بود تا به یاری جدّ بزرگوار خود قیام کرده و با جان شریف خود رفع بلا از جان مبارک
آن حضرت می نمود و حتّی به مقام شهادت می رسید.
مرحوم حاج محمد علی فشندی تهرانی (ره) می گوید که در مسجد جمکران
سیدی نورانی را دیدم، با خود گفتم این سید در این هوای گرم تابستانی
از راه رسیده و تشنه است ظرف آبی به دست او دادم تا بنوشد و گفتم:
آقا! شما از خدا بخواهید تا فرج امام زمان (ع) نزدیک گردد.
حضرت فرمودند: «شیعیان ما به اندازه آب خوردنی ما را نمی خواهند.
اگر بخواهند و دعا کنند فرج ما می رسد.»
راجع به اینکه امام زمان (ارواحنا له الفداء) به هنگام ظهور چه مطالبی را می گویند و با چه سخنانی آغاز خواهند نمود، روایاتی است، از جمله ی آنها روایتی است که محدّث بزرگوار مرحوم شیخ علی یزدی حائری متوفای سال 1333 هـ.ق نقل کرده است. او می گوید: زمانی که قائم آل محمد علیهم السلام ظهور کند، ما بین رکن و مقام می ایستد و پنج ندا می دهد:
1. اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الاِمام القائِم.
2. اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الصَّمصامُ المُنتَقِم.
3. اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً.
4. الا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین طَرَحُوهُ عُریاناً.
5. اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سَحَقُوهُ عُدواناً. (الزام الناصب ، ج 2 ، ص 282)
آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم، آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده، بیدار باشید ای اهل جهان که جدّ من حسین (ع)را تشنه کام کشتند، بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین (ع)را روی خاک افکندند، آگاه باشید ای جهانیان که حق جد من حسین (ع)را از روی کینه توزی پایمال کردند.
طبق این نقل، سه ندای اخیر، مخصوص و ویژه ی جد بزرگوارش امام حسین (ع) است و مصائب جگرخراش آن سید ابرار را بازگو می کند و اذیت و آزارهای جانکاهی که بر آن حضرت در صحنه ی خونین کربلا رفت، را یادآوری می فرماید.
|
یکی از وصایای امام علی(علیه السلام) ، پرورش عزت نفس و بزرگ منشی است، آن جا که می فرمایند:
«اکرم نفسک عن کل دنیه و ان ساقتک الی الرغائب فانک لن تعتاض بما تبذل من نفسک
عوضا ولاتکن عبد غیرک وقد جعلک الله حرا»1
بزرگوارتر از آن باش که به پستی تن دهی هرچند تو را به مقصود رساند، زیرا نمی توانی
در برابر آن چه از آبرو و شخصیت در این راه از دست می دهی بهایی به دست آوری،
و بنده دیگری مباش که خداوند تو را آزاد آفریده است.
منبع: نهج البلاغه.نامه 31
