ربیع الانامیکی از زیباترین القاب حضرت مهدی (عج ) است که در زیارت آن حضرت آمده

است.دریک نگاه سطحی به معنای بهار انسانهاست.اما معنای ربیع الانام گسترده تر از این

ترجمه ی تحت اللفظی و سطحی است. یکی از معانی ربیع ، بهار است و معنی دیگر آن باران

بهاری.انام هم به معنی مردم و بشر است و هم فراتر از آن به معنی کل موجودات جهان

هستی.بنابراین در یک نگاه عمیق تر "ربیع الانام" یعنی بارانی که باعث رشد و شکوفایی و

زنده شدن حیات در موجودات می شود . یعنی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه تمام جهان

هستی ، حیات می یابد ؛ به تعبیری جهانی که الان در آن زندگی می کنیم ، هرگز رنگ بهار و

زندگی را به خود ندیده است.

این صفت زیبای امام,همچنین بیانگر آن است که هرکس بخواهد به سرچشمه ی شکوفایی و

حیات دست یابد باید دست به دامن آن در هستی بزند و از باران رحمت و کرم روح بخش آن

حضرت بهره مند گردد. اگر در معنای بهار دقت کنیم درمی یابیم که بهار باعث شادی انسانها

می شود و دل های پژمرده را شاداب می سازد. حضرت مهدی علیه الصلاه والسلام نیز با

ظهور خویش جان تازه ای به رگ های خشکیده ی جهان می بخشد و نور چشم مومنین

می شوند.ان شاءالله

امام صادق  علیه السّلام :

یومُ النَّیروزِ هُوَ الیَومُ الَّذی یَظهَرُ فیهِ قائِمُنا أهلَ البَیتِ؛

     نوروز ، روزی است که قائم ما اهل بیت در آن ظهور می کند.

بحار الأنوار ، ج 52 ، ص 276 

اگر چنار پانصدساله هم باشید می خشکید.

اگر چشمه سبز خراسان هم باشید که خشک شدنی نیست باز هم خشک می شوید.

باید اتصال به اقیانوس پیدا کنید تا خشک نشوید.

باید به شجره ملکوتی حضرت امام عصر ارواحنا فداه پیوند بزنید تا شجره ملکی شما نخشکد و از بین نرود .

بهترین راه برای پیوند با امام زمان و رسیدن به مقام قرب آن حضرت و مدد گرفتن از ساحت ولایتش دعای بر حضرت است .

دعا برای فرج و سلامتی و نشاط حضرت بهترین عاملی است که شما را مورد نظر حضرت می کند.

دعا بهترین وسیله ای است که شما را به حضرت می رساند.

اگر بخواهید خود را به او برسانید

بخواهید مورد نظرش باشید

و بخواهید در هنگام ظهور از اصحابش باشید باید پیوند بگیرید....

ششصد سال درهای آسمان باز نشده بود.

وحی نازل نشده بود.

ششصدسال زمین نگاه ملتمسانه اش را به آسمان دوخته بود.

حال آن روزگار را علی علیه السلام اینگونه وصف می کند:

ارسله علی حین فترة من الرسل

خدا محمدش ص را وقتی فرستاد که فاصله ی میان پیامبرها زیاد شده بود

و طول هجعة من الامم

خواب غفلت امتها طولانی شده بود

و اعتزام من الفتن

فتنه ها جدی شده بود

و انتشار من الامور

امور حیات بشر از هم گسیخته شده بود

و تلظ من الحروب

آتش جنگها شعله ور بود

 و الدنیا کاسفه النور

و دنیا توی کسوف نور بود

قد درست منار الهدی،

نشانه های هدایت کهنه شده بود

 و ظهرت اعلام الردی...

و نشانه های گمراهی نمایان شده بود...

(خطبه 89 نهج البلاغه)

می بینید؟

حال دنیای ما هم انگار بی شباهت به هنگامه ی بعثت نیست.

شاید خدا مهدی اش ع را همین روزها بفرستد،

همین روزها که دنیای ما هم توی کسوف نور است...

تسلیم، یکی از ارکان ایمان است.

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می فرماید:

الْإِیمَانُ لَهُ أَرْکَانٌ أَرْبَعَةٌ التَّوَکُّلُ عَلَى اللَّهِ وَ تَفْوِیضُ الْأَمْرِ إِلَى اللَّهِ

وَ الرِّضَا بِقَضَاءِ اللَّهِ وَ التَّسْلِیمُ لِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏؛ برای ایمان چهار رکن است:

توکل بر خدا و تفویض امر به سوی خدا و راضی بودن به قضای الهی

و تسلیم بودن به امر خداوند عزوجل»

کلینی، اصول کافی، ج2، ص 29، باب خصال المؤمن.