در شب اول ذیحجه که هلال ماه با کرشمه خودنمایی می کرد،

خورشید به خانه علی علیه السلام وارد شد. باد صبا همه را خبر

رسانید که: زیور ببندید؛ نور با نور پیوست و جهان روشن شد. درختان

شکوفه های خود را بر زمینیان ارزانی داشتند. ابرها مُشک بر زمین

باریدند و از خاک صد هزار لاله بر آمد. هلهله ای از شادی و پایکوبی

برخاست و جهان یکسره در شور و ولوله شد.

ازدواجی ساده با ساز و برگی اندک، اما صفا و صمیمیتی بسیار، صورت

گرفت که تحسین همگان را بر انگیخت و اسوه ای برای آیندگان شد. آن

پیوند ساده و بی ریا جز پیوند دو معصوم و برگزیده،

حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) ، نبود.

منبع: http://www.hawzah.net