ابراهیم بن محمد بن عبدالله بن موسی بن جعفر از « شادی » و او از « نسیم » و « ماریه » نقل می کند :
وقتی حضرت صاحب الزمان (ع) از مادر بزرگوارشان متولد شدند در حالتی که انگشت شهادت خود را به آسمان بلند کرده بودند بر سر زانوهای خویش افتادند . آن گاه عطسه ای کردند و فرمودند :
« الحمدالله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله ؛ ظالمان خیال کرده اند که حجت خدا باطل شده است ؛ اگر به ما اذن سخن گفتن داده می شد یقیناً شکها از بین می رفت » .
منبع : برکات حضرت ولی عصر: حکایات عبقریّ الحسان .ص 101 .تالیف مرحوم حاج شیخ علی اکبر نهاوندی / سید جواد معلم
تاریخ : پنج شنبه 92/4/6 | 4:14 عصر | نویسنده : ف.س | نظرات ()
