از امام صادق (ع) می خوانیم : روزی حضرت عیسی (ع) همراه حوّاریون در سیر و سیاحت خود به روستایی رسیدند . در آنجا متوجه شدند اهالی روستا و پرندگان و حیوانات به طور کلی مرده اند . حضرت عیسی به همراها ن فرمود : « معلوم است اینها به عذاب عمومی خداوند مبتلا گردیده اند . اگر به تدریج مرده بودند جنازه ی همدیگر را به خاک می سپردند .» حوّاریون گفتند : ای روح خدا ! از خداوند بخواه تا اینان را زنده سازد و علّت عذابی را که بر سر آنها فرود آمده را برای ما بیان کنند تا از کرداری که موجب عذاب الهی شود دوری جوییم .حضرت از درگاه خداوند خواست تا آنها را زنده سازد، از جانب آسمان به او ندا شد :« آنان را صدا بزن »

حضرت عیسی (ع) شبانه بر بالای تپّه ای رفت و با صدای بلند گفت :« ای مردم روستا !» در این حال یک نفر از آنها زنده شد و گفت : بلی ای روح خدا .حضرت رو به او کرد و گفت : « وای برشما ! کردار شما چگونه بوده ؟» فرد زنده شده گفت : چهار چیز ما را به عذاب الهی مبتلا نموده : 1- اطاعت از طاغوت 2- دلبستگی به دنیا 3- آرزوی دور و دراز 4- سرگرمی به بازی های دنیا   « دلبستگی شما به دنیا چه اندازه بود ؟» - همانند علاقه ای که کودک به مادرش دارد . هنگامی که دنیا به ما روی می آورد شاد می شدیم و وقتی که دنیا به ما پشت می کرد گریه می نمودیم . – طاغوت را چگونه می پرستیدید ؟ -از گناهکاران پیروی می کردیم. – آخر عاقبت کارتان چگونه پایان یافت ؟ شبی با خوشی به سر بردیم و صبح آن در « هاویه » بودیم .- هاویه چیست؟ سجین است . – سجین چیست ؟  - سجین کوه های گداخته به آتش است که تا روز قیامت برما می افروزد. – وقتی به هلاکت رسیدید چه گفتید و مأموران الهی به شما چه گفتند ؟ - گفتیم : « ما را به دنیا برگردانید تا کارهای نیک انجام دهیم و زاهد و پارسا شویم .» به ما گفته شد :« دروغ می گویید . » حضرت عیسی (ع) گفت : « وای بر شما ! چرا غیر از تو شخص دیگری از این هلاک شدگان با من سخن نگفت ؟ » آن مرد گفت : ای روح خدا ! دهان تمامی آنها با دهنه ی آتشین بسته شده است و آنها به دست فرشتگان خشن گرفتار می باشند .من در میان آنها زندگی می کردم ولی از آنها نبودم ( گنهکار نبودم ) تا وقتی عذاب الهی رسید و مرا نیز فرا گرفت .اکنون به تار مویی در لبه ی پرتگاه دوزخ آویزان می باشم . نمی دانم که به دوزخ واژگون می شوم یا نجات می یابم ؟ حضرت عیسی (ع) به حوّاریون رو کرد و گفت :«ای اولیای خدا ! خوردن نان خشک با نمک زبر و خوابیدن بر خاشاک های آلوده اگر همراه عافیت و سلامتی در دنیا و آخرت باشد بهتر است .»

منبع : اصول کافی / ج 2/ ص 318