حضرت علی (ع) یکی از ویژگی های مومن را چنین بیان می دارند: آیا می دانی

مومن کیست؟ او سکوت اختیار می کند تا از لغزشها در امان بماند. بر اساس

فرموده امیر المومنین (ع) سکوت کردن یکی از ویژگی های مومن است که می

کوشد در مواقع خطر و عصبانیت و هر کجا که ضرورت سخن گفتن نباشد، سکوت

کند. سکوت در این عبارت احتمالا سکوت اختیار کردن در مواقعی است که سخن

گفتن ضرورت ندارد و گرنه در مواردی که وظیفه شرعی و دینی و اخلاقی انسان

اقتضاء می کند لازم است انسان سخن بگوید و به دفاع از دین بپردازد و نمونه این

موضوع را ما بسیار در سنت و سیره و رفتار معصومین (علیهم السلام )مشاهده

می نماییم.

اما در رفتارهای عادی روزمره و در برخورد با سایر مردم، ویژگی اهل ایمان آن

است که تا ضرورت به سخن نباشد لب باز نمی کنند و با سکوت خویش، خود را

از خطاها سالم و محفوظ نگه می دارند. از دیگر فوایدی که سکوت کردن از آن

برخوردار است که بر اساس فرموده امام جواد علیه السلام نور است! در حدیثی

شریف از امام جواد (ع) نقل شده است که حضرت فرمودند: دین عزت است و

علم گنج و سکوت نور، بر اساس فرموده امام (ع) سکوت نور است و با سکوت

کردن لحظات و اوقات و ایام ما نورانی خواهد شد نکته جالب توجه آن است که

حضرت نفرمودند سکوت همچون نور است .و این موضوع را از باب تشبیه و تمثیل

نفرمودند بلکه خود سکوت را از جنس نور دانسته اند توجه به این نکته ظریف

معلوم می کند که سکوت کردن نوری الهی است که بواسطه آن انسان نورانی

می شود و در هاله ای از نور الهی محفوظ می گردد.

اکنون سّر سخن امیر المومنین (ع)  نیز آشکار می گردد که چگونه سکوت انسان

را از خطا حفظ می کند! در واقع انسان مومن با سکوت کردن در مواقع غیر ضروری

سخن گفتن، خود را در هاله ای از نور الهی قرار می دهد. این نور، نوری معنوی و

روحانی است و گرچه با چشم سر دیده نمی شود اما در واقع وجود دارد و همان

سبب مصونیت انسان از خطا می شود. انسان محفوظ شده در نور الهی می

بیند و کار انجام می دهد از خطا و لغزش در امان می ماند.