عمل جستجوی عیوب دیگران در قوانین اسلام عملی ناپسند و مذموم بوده و از آن نهی شده است .
از کلمات پیشوایان اسلام علتهای متعددی برای این نهی میتوان یافت :
1ـ اشاعه فحشاء
یکی از علل حرمت تجسّس ؛ اشاعه فحشاء و شیوع مفاسد در جامعه است .
خداوند در قرآن مجید صریحاً این عمل را مذمت کرده و آن را موجب عذاب الهی میداند :« اِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ اَنْ تَشِیعَ الف ? احِشَةُ فِى الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذ ? ابٌ اَلِیمٌ (1)
ترجمه : همانا برای کسانی که دوست دارند که اعمال زشت و ناپسند در میان جوامع مسلمین اشاعه پیدا کند ، عذاب دردناکی است .
پیشوایان اسلام نیز در موارد گوناگون میفرمایند :« مَنْ اَذاعَ فاحِشَةً کانَ کَمُبْتَدِئِها (2)
ترجمه : کسی که عمل زشت و قبیحی را پخش کند ، مثل کسی است که آن عمل زشت و قبیح را انجام میدهد .
شکی در این نیست که عیبجوئی از دیگران مصداق بارز اشاع فحشاء به شمار میرود .
عیبجوئی حدود الهی را میشکند
این صفت از جمله صفاتی است که حدود الهی را میشکند و آنها را از بین میبرد و پردههای عصمت و قدس و تقوا را پاره مینماید .
ابوخالد کاهلی از امام سجاد علیه السلام نقل میکند که شنیدم میفرمود :
از جمله گناهانی که پردهعصمت و پاکی و قداست انسانها را در جوامع بشری پاره میکند ، ذکر عیوب دیگران میباشد (3)( ذکر عیوب الناس ...).
از اینرو است که غفلت از صفات زشت دیگران به عنوان نشانهای از نشانههای کرم و جوانمردی نام برده شده است .
قال امیرالمؤمنین علیه السلام :« اشرف خصال الکرم غفلتک عمّا تعلم (4)بالاترین صفت کرم و جوانمردی غفلت تو از بیان آنچه که از صفات دیگران میدانی .
وصیّت رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السّلام چنین است :« آیا میخواهی از شریرترین انسانها به شما خبر بدهم ؟ گفت : آری . ای رسول خدا فرمود : از جمل? آنها « الباغون للبراء العیب (5)یعنی کسانی هستند که دنبال عیوب انسانهای پاک بوده میخواهند از این طریق آبروی آنها را ببرند .
و چنین کسانی نمیدانند که گناه این کار از اصل عمل گناه دیگران بیشتر است چنان که علی علیه السلام ضمن روایت طولانی میفرماید :« اما ذکر موضع سترالله علیه من ذنوبه ما هو اعظم من الذنب الذى عاب به » : یعنی افشاء گناهی که خداوند آن را از دیگران مستور داشته ، بیشتر از گناهی است که گناهکاری آن را انجام داده است (6)
البته انسانها همواره در معرض انجام صفات زشت و بد قرار دارند ، شیاطین انسی نیز از خارج همواره در کنار انسانها ، آنان را به وسوسههای باطنی وادار میکنند و تمایلات نفسانی ، آنان را به سوی افعال زشت و صفات ناپسند دعوت مینمایند ولکن انسان مصمّم و مؤمن واقعی کسی است که به این وسوسهها و نداهای شیطانی پاسخ منفی دهد به حریم عرض و آبروی دیگری تجاوز ننماید دائماً و در هر حال به خداوند پناه برد .
دعای امام سجاد علیه السلام در صحیف? سجادیه (7)این گونه است :
«.... اللهم انى اعتذر الیک من عیب مؤمن ظهر لى فلم استره ...» پروردگارا به تو پناه میبرم از این که عیب مؤمنی نزد من آشکار و من نتوانم آن را مخفی نگاه دارم !
و نیز در وداع ماه مبارک رمضان امام چهارم شیعیان در صحیف? سجادیه (8)چنین میفرماید :
« پروردگارا از چند چیز به تو پناه میبرم از جمله این که او انتهکنا به حرمة من غیرنا و ... یعنی به تو پناه میبرم از این که حرمت و احترام غیر خودمان را هتک کنیم و صفات دیگران را آشکار سازیم .
ضد کشف عیوب دیگران ستر عیوب دیگران و اخفاء آنها است و این صفت نزد علماء علم اخلاق از شعب نصیحت و پند و اندرز دیگران و از صفات نیک انسانی محسوب میشود .
منابع:
1- سور? نور، آیه 19 و روایت منقول از وافی، ج3، ص 180اول صفحه
2- وافی، ج3، ص 163.اول صفحه
3- بحار، ج 73، ص 375اول صفحه
4- بحار، ج 75، ص 49اول صفحه
5- بحار، ج 75، ص 315.اول صفحه
6- وسائل الشیعة، ج11، ص 23 ـ نهج البلاغهاول صفحه
7- ص، 451اول صفحه
8- ص 308اول صفحه