تا به حال حس کرده ای که دوست داری به امام زمان(عج) نامه بنویسی و درد دلت را با او بگویی؟ دستور العملی که در زیر می آید، راه حل نامه نویسی به امام زمان(عج) است که اگر اعتقاد داشته باشی، بی برو برگرد، نامه به دست پر برکت امام می رسد و جوابت را می گیری ان شاء الله.
نیمه شعبان نزدیک است، برای تبریک تولدشان هم که شده، دست به قلم شو.

عباراتی را که در پی می آید را، در کاغذی می نویسی و آن را بر روی قبر یکی از امامان(ع) می افکنی، یا آن را بسته و مهر کن و در میان گل پاکی که ساخته ای قرار ده؛ سپس آن را در جوی آب یا چاهی عمیق یا برکه آبی بینداز که نامه به محضر مقدس امام عصر(ع) خواهد رسید و آن حضرت(ع) خودش عهده دار برآوردن خواسته ات می گردد. کیفیت نوشتن نامه بر اساس مفاتیج الجنان بدین صورت است:

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
کَتَبْتُ یا مَوْلایَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ مُسْتَغیثاً، وَشَکَوْتُ ما نَزَلَ بی مُسْتَجیراً بِاللَّهِ‏عَزَّوَجَلَّ، ثُمَّ بِکَ مِنْ أَمْرٍ قَدْ دَهَمَنی، وَأَشْغَلَ قَلْبی، وَأَطالَ فِکْری، وَسَلَبَنی بَعْضَ‏لُبّی، وَغَیَّرَ خَطیرَ نِعْمَةِ اللَّهِ عِنْدی، أَسْلَمَنی عِنْدَ تَخَیُّلِ وُرُودِهِ الْخَلیلُ، وَتَبَرَّأَ مِنّی‏عِنْدَ تَرائی إِقْبالِهِ إِلَیَّ الْحَمیمُ، وَعَجَزَتْ عَنْ دِفاعِهِ حیلَتی، وَخانَنی فی تَحَمُّلِهِ‏صَبْری وَقُوَّتی.
فَلَجَأْتُ فیهِ إِلَیْکَ، وَتَوَکَّلْتُ فِی الْمَسْأَلَةِ للَّهِِ جَلَّ ثَناؤُهُ عَلَیْهِ وَعَلَیْکَ فی دِفاعِهِ‏عَنّی، عِلْماً بِمَکانِکَ مِنَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَلِیِّ التَّدْبیرِ وَمالِکِ الْاُمُورِ، وَاثِقاً بِکَ فِی‏الْمُسارَعَةِ فِی الشَّفاعَةِ إِلَیْهِ جَلَّ ثَناؤُهُ فی أَمْری، مُتَیَقِّناً لِإِجابَتِهِ تَبارَکَ وَتَعالى إِیَّاکَ‏بِإِعْطائی سُؤْلی.
وَأَنْتَ یا مَوْلایَ جَدیرٌ بِتَحْقیقِ ظَنّی وَتَصْدیقِ أَمَلی فیکَ فی أَمْرِ کَذا وَکَذا

وَاسْأَلِ اللَّهَ جَلَّ جَلالُهُ لی نَصْراً عَزیزاً، وَفَتْحاً قَریباً، فیهِ بُلُوغُ الْآمالِ، وَخَیْرُالْمَبادی، وَخَواتیمُ الْأَعْمالِ، وَالْأَمْنُ مِنَ الْمَخاوِفِ کُلِّها فی کُلِّ حالٍ، إِنَّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ‏لِما یَشاءُ فَعَّالٌ، وَهُوَ حَسْبی وَنِعْمَ الْوَکیلُ فِی الْمَبْدَءِ وَالْمَآلِ.

یا آن نوشته را تا کرده و از خاک نظیفى گِل بسازد و آن را در میان گل قرار دهد، آنگاه بر بالاى نهر یاچشمه (یا چاه) آمده و یکى از نایبان حضرت بقیّة اللَّه ارواحنا فداه - عثمان بن سعد عَمْرى، محمّد بن‏عثمان، حسین بن روح و علىّ بن محمّد سمرى ‏قدس سرهم - را مورد خطاب قرار داده و بگوید:

یا فُلانَ بْنَ فُلانٍ، سَلامٌ عَلَیْکَ، أَشْهَدُ أَنَّ وَفاتَکَ فی سَبیلِ اللَّهِ، وَأَنَّکَ حَیٌّ عِنْدَ اللَّهِ‏مَرْزُوقٌ، وَقَدْ خاطَبْتُکَ فی حَیاتِکَ الَّتی لَکَ عِنْدَاللَّهِ جَلَّ وَعَزَّ وَهذِهِ رُقْعَتی وَحاجَتی‏إِلى مَوْلانا عَلَیْهِ السَّلامُ، فَسَلِّمْها إِلَیْهِ، فَأَنْتَ الثِّقَةُ الْأَمینُ.

سپس عریضه را در نهر یا چاه یا چشمه بیاندازید، که إن شاء اللَّه تعالى حاجت او برآورده مى ‏شود

 منبع: المصباح، ص531؛ البلد الامین،ص227، منهاج العارفین، ص448.