شفا بدست خداست،وخداوند در جسم انسان زمینه هائی را ایجاد نموده وپاد

زهرهائی گذاشته که بوسیله آنها می توان بر مرض غالب شد.بهترین

معالجه ها مقاومت در برابر بیماری است با تقویت جسم وبا استفاده

از قوت بدن،وروایات هم بر این موضوع تأکید کرده که زود سراغ معالجه

نروید زیرا بدن قادر به دفع خیلی از بیماریهاست.در حدیث آمده:

با درد خود بساز،چندان که با تو سازگار است.نهج البلاغه،حکمت27

در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده:

هر کس سلامتی او بر بیماریش غالب باشد ودنبال معالجه

برود و بمیرد من ازاو بیزارم.

تفسیر نورالثقلین به نقل از خصال شیخ صدوق،ج4ص55

دیدگاه اسلام این است که وقتی مریض شدید ،زود دنبال دارو ودکتر نروید

خیلی از بیماریها با مختصر استراحت ویا تفریح ویا پرهیز از خوراکیهای مضّر ،

بر طرف می گردد ،در صورتی که اگر دنبال معالجه برود،

گرفتارمی شود وممکن است دچار بیماری جدید بشود.

سفارش اسلام هم این است که بیماری تا سه روز پنهان نگه داشته شود،

وخبر داده که در این کار ثواب عظیم است.

از امام باقر علیه السلام روایت شده که فرمود:

خدای تعالی می فرماید:هیچ بنده ای نیست،که اورا مبتلا به بلائی

نمودم واو پیش عیادت کنندگانش شکایت نکردمگر اینکه گوشت

وخونی بهتر از اولش دراو ایجاد می کنم،

(اگر در اثر کسالت ضعیف شد ولاغر وکم خون،خداوند جبران می کند)

واگر اورا قبض روح کردم،بسوی رحمت من آمده وبر خورد

مهربانانه با او می کنم واگر زنده ماند ازگناه پاک شده است.

خلاصه سخن آن است که در بیماریهای معمولی ،نباید برای مداوا

عجله کرد زیرا به تعبیر روایت ،رفتن پیش طبیب مانندآوردن بنّا به ساختمان

است که وقتی تیشه خود را گذاشت تمام شدنی نیست

وهر روز کار جدید می تراشد.دقت کنید معنای این کلام آن نیست

که در بیماریهای مهم یا مشکوک اقدام به اقدامات احتیاطی ننمائید،

بلکه مقصود بیماریهای جزئی است ،که با اندک مراقبت بهبودی پیدا می کند.

از امام کاظم (علیه السلام ) روایت شده است :

تا زمانى که بیمارى به جد با شما درگیر نشده است ،

درگیر معالجه طبیبان نشوید، که درمان ،

به مانند ساختمان است که مقدار کمى از آن ،

شخص را به مقدار فراوانش مى کشاند.