چرا نماز اهمیت دارد؟
      علت این همه تأکید بر وجوب «نماز»، کارکرد بالا و اثرات کم نظیرش است!

از حضرت امام صادق(ع) پرسیدند: «با فضیلت ترین کار کدام است؟

فرمودند: نماز! پرسیدند: «دوست داشتنی ترین کار نزد خدا چیست؟

باز هم فرمودند: نماز!» (الکافی 3 / 264 / 1). اساساً تشبیه نماز به

ستون خیمه از اینروست که: وقتی، ستون برقرار باشد، میخ و چادرها

نیز فایده بخش اند اما شکستگی تیرک اصلی خیمه، سایر اجزاء

(طناب، میخ و چادر) را از بهره ساقط می سازد.

(همان 3 / 264؛ بحار 82 / 227 / 51).

ناگفته نماند که شأن نماز، همان عامل بازدارنده بودنش است و

ترازوی سنجش میزان بهره بری نمازگزار از نماز، همان فاصله ای

است که از ناهنجاریها گرفته و نسبت به فعالیتهای منفی اجتناب

می ورزد، اگر به شدت مقید به خویشتن داری گردید،نشانگر تأثیرپذیری بالا

از چنین عملی بوده و در غیر اینصورت، مقدار نفعش از نیایش، محدود به همان

مقدار کم پارسایی اوست.(معانی الاخبار 237/1)

      اما به هر حال، نماز دارویی است که همیشه نفع می دهد.

در یکی از وقایع مربوط به تاریخ اسلام می خوانیم: جوانی دست به کارهای

گناه آمیز می زد!

اما در عین حال، نمازهای پنجگانه اش (به خاطر محبتی که به پیامبر و خاندانش

داشت) را به جماعت و در پشت سر حضرت رسول اکرم(ص) می خواند!

مردم این جریان را به ایشان عرض کردند. آن طبیب دلها و معلم حکمت فرمودند:

نمازش روزی، او را از این کارهای زشت باز می دارد! چند وقت بعد نیز، جوان

توبه کرد.(بحار 82/98).

      پس راز اهمیت نماز، کارکرد و اثرات مهم و حکمت ها و فلسفه هایش می باشد.

      و از این روست که در قرآن و روایات آمده: مرز بین مسلمان و کافر، نماز بوده

و آنکه عمداً نماز نخواند با دست خود چنین مرزی را برداشته و به جهنم کفر

وارد شده! (این چند حدیث از حضرت محمد(ص) است. ر.ک: ثواب الاعمال 275 / 1؛

کنز العمال 18869) ترک نماز به معنای انهدام پایه و ارکان دین است.

(جامع الاخبار 185 / 455) حضرت محمد (که درورد خدا بر او و خاندانش باد)

فرمودند: هر که در نماز، سستی کرده و تا آنجا پیش رود که بی هیچ عذر موجهی

آن را نخواند، حقیقتاً بر تمام کارها و ثوابهای گذشته اش نیز خط بطلان کشیده!

(همان 185 . 7و456) کسانیکه نسبت به اوقات نماز بی تفاوت است

(و گاهی دیر و گاهی پس از وقت می خواند) با این کارش خود را داخل «ویل»

که «وادی پرعذابی در جهنم» است و سراسر سرزنش و مصیبت می باشد وارد کرده

و این همان وعده خداست که فرمودند: «فویل للمصلین الذین هم عن صلاتهم

ساهون؛ویل (جهنم برای) نمازگزارانی که در خصوص نماز مسامحه می کنند.»

(جامع الاخبار 186/462)

و توجه داشته باشیم که به فرموده حضرت امام صادق(ع): «خداوند واژه

«ویل» را درباره هیچ کس در قرآن استعمال نکرده مگر اینکه او را کافر نام

نهاده» (تفسیر نور الثقلین 5/527) آنچه گفتیم، توضیحی بود درباره فرمایش

حضرت امام رضا(ع) که یکی از حکمت های وجوب نماز را «اقرار به پروردگاری خدا»

بیان نمودند. (علل الشرایع، 317 / 1 و 2)

      جهت آگاهی بیشتر درباره آداب و اسرار نماز به منابع زیر مراجعه کنید:
      1. تفسیر نماز، محسن قرائتی.
      2. اسرار الصلوة، میرزا جواد ملکی.
      3. اسرار الصلوه، امام خمینی(ره).