بعضی ازاین آدما
در پاسخ بعضی سوالها،
بجای اینکه واقعیتی که رخ داده رو بگن،
شروع به چرت و پرت گفتن می کنند.
داستانهایی تعریف می کنند که از خودشون ساختند
و هیچوقت اتفاق نیفتاده! و بهش میگن دروغ
این کار رو یا برای فرار از بی مسئولیتی هاشون می کنند
یا برای دست انداختن مخاطب.
باحالش اینجاست که توی نود و نه درصد مواقع،
عدم صداقت کـــــاملا قابل تشخیصه
و مخاطب اگر این داستان من در آوردی رو باور کنه
ولی انرژی منفی گوینده رو احساس می کنه.
یعنی اگر دو نفر با هم صد تا داستان تعریف کنند
که مال یکی همه اش دروغ باشه و
اون یکی حقیقت و ما متوجه نشیم،
فردی که حقیقتگویی کرده کاملا احساس بهتری
رو برای ما ایجاد کرده.
به نظر من،
حقیقت یکی از مقدسترین کلمات هست
و دروغ کثیفترین کلمات!
واقــــــــــــــــــــــعا امان از دست این آدما
که با دروغ رابطه هاشون رو کثیف می کنند
و همدیگر رو می رنجونند!
