سلام بر آنکه شمشیر برکشیده و ماه تابان و نور درخشان است.
سلام بر آفتاب شب ظلمانی جهان و قرص ماه ایمان.
سلام بر بهار مردمان و نشاط آفرین روزگار.
«شب هجرانت ای دلبر، شب یلداست پنداری رخت نوروز
و دیدار تو، عید ماست پنداری »
ای بهار دلها و امیدبخش انسانها و سرور و شادی روزها،
ای شکوفه طه و غنچه شکفته زهرا، علیهاالسلام.
ای طاووس خوش خرام بهشت اعلی،
ای تمام محبت،
ای گرد و غبار مقدمت توتیای چشم ما،
ای کعبه امید عیان شو.
ای درخشش هستی بتاب!
ای خورشید جان و جهان جلوه گر شو!،
ای مرهم سینه ها درمان کن.
ای صاحب شمشیر بران آغاز کن!
ای ساحل پیروزی ظاهر شو!
مهدیا! می خواهیم به قله کوه انسانیت برسیم،
دستمان را بگیر،
ما به افق تابناک فروغ ازلی خیره می شویم
و به امید آمدن روزهای شادی و لحظه های نورانی،
خود را از مهر تو سرمست می سازیم
و دست طلب و ادب به دامان تو در می آویزیم
و به تولای تو چنگ می زنیم.
ما همچو گدایان سر راهت می نشینیم
تا با طلعت رشیده خویش، بر زمین و زمان عطر ولایت بپاشی
و ما در فضای عطرآگین کرامت تو، جان تازه بگیریم
و نماز شکر را به امامت تو برپا کنیم
و در برابر رب کعبه خاضع شویم
و ویرانی ظلم و آزادی انسان را جشن بگیریم
پس بر کافران بتاز و با آنان بستیز و ارکان ستم را ویران ساز
و وعده الهی را تحقق بخش که فرمود:
و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض
و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین.
اراده کردیم بر آنان که در روی زمین ضعیف شمرده شدند،
منت گذاریم و آنها را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم.
