در کتاب "تاریخ قم" نوشته "محمد بن حسن قمی" آمده است

که حضرت معصومه(س) بیمار شدند و فرمودند:

"من را به قم برسانید."

اما در این بین توجه به یک نکته تاریخی می تواند علت اصلی

ورود به قم را مشخص کند.

بر اساس مستندات تاریخی، شهر قم در آن زمان مرکز محدثان بود.

برای نمونه " محدث قمی" نقل می کند زمانی در قم بیش

از سی هزار محدث وجود داشته است،

که نکته بسیار جالب توجهی است.

این مسأله نمایانگر آن است که قم مهد تشیع،

علم و حدیث بوده است. بی شک، این محدثان می دانستند

که چه شخصیتی در نزدیکی قم است.

"محدث قمی" نقل می کند که مردم قم تا نزدیکی ساوه رفتند

و کاروان ایشان را با عظمت و شوکت به قم آوردند.

"موسی بن خزرج" به حالت احترام، مهار ناقه حضرت معصومه(س)

را به دوش می کشید. اما پرداختن به علت این احترام

هم جالب است. با بیان یک حدیث، علت احترام قمی ها

به آن حضرت معلوم می شود.

امام صادق(ع) فرمود: "قم بلد ما و بلد شیعیان ماست.

در این شهر، فرزندی از فرزندان ما به نام فاطمه دفن می شود

که به شفاعت او شیعیان من به بهشت می روند.

" راوی می گوید که این خبر را من زمانی از امام صادق(ع)

شنیدم که هنوز امام موسی کاظم(ع) متولد نشده بود.

اهالی قم طبیعتاً این احادیث را که بویژه در مورد شهرشان بود

حفظ کرده و نقل می کردند و می دانستند که منطبق

به این بانوی کریمه است.

لذا موسی بن خزرج آن حضرت را به منزل خود دعوت کرد

و نزدیک به هفده روز حضرت معصومه(س) در منزل وی بودند

و بعد از دنیا رفتند.