پنج سال سر بر خاک عبودیت گذاشتی.

پنج سال غرق شدی در آیه آیه کلام وحی.

پنج سال گذشت از اضطراب روح بی قرارت

و تو دوازدهمین درختی شدی که از کویر زمین روییدی.

دوازدهمین بهاری شدی که بشر،

هیچ وقت نتوانست لطافتت را درک کند.

یازده جاده از جاده های امامت پیموده شده بود

و تو آخرین جاده ای شدی که تا آسمان قد کشید

و به افلاک رسید.

و خدا خواست که چشم های زمین در انتظار به سر ببرد.

خدا خواست که حسرت بکشند زمینیان دیدار تو را.

آقا!

زودتر بیا و ما را برسان به آرزوهای دست نیافته ی

یازده مرد آسمانی.