| تاکی به تمنای وصال تو یگانه | اشکم شود،از هر مژه چون سیل روانه | |
| خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه | ای تیر غمت را دل عشاق نشانه |
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
| رفتم به در صومعه‌ی عابد و زاهد | دیدم همه را پیش رخت، راکع و ساجد | |
| در میکده، رهبانم و در صومعه، عابد | گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد |
یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه
| روزی که برفتند حریفان پی هر کار | زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار | |
| من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار | حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار |
او خانه همی جوید و من صاحب خانه
| هر در که زنم،صاحب آن خانه تویی تو | هر جا که روم،پرتو کاشانه تویی تو | |
| در میکده و دیر که جانانه تویی تو | مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو |
مقصود تویی، کعبه و بتخانه بهانه
| بلبل به چمن، زان گل رخسار نشان دید | پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید | |
| عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید | یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید |
دیوانه منم، من که روم خانه به خانه
| عاقل، به قوانین خرد، راه تو پوید | دیوانه، برون از همه، آیین تو جوید | |
| تا غنچه‌ی بشکفته‌ی این باغ که بوید | هر کس به زبانی، صفت حمد تو گوید |
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه
| بیچاره بهایی که دلش زار غم توست | هر چند که عاصی است، زخیل خدم توست | |
| امید وی از عاطفت دم به دم توست | تقصیر خیالی به امید کرم توست |
یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
معنای دحوالارض
«دَحو» به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند.
منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود.
این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود.
بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود.
در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید: «و زمین را بعد از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد». بر اساس نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است.
دعای روز دحوالأرض
یکی از برنامه های پیشنهادی در روز مبارک گسترده شدن زمین، خواندن دعای ویژه این روز است. در بخشی از این دعا، به مسئله دحوالأرض چنین اشاره شده است:
«ای خدایی که خانه کعبه را گسترانیدی و دانه را شکافتی و سختی را برطرف ساختی، از تو می خواهم در این روز از روزهایت که حق آن را بزرگ نمودی، هر گرفتاری و مشکلی را برطرف سازی».
روز دحوالارض ـ روز گسترش زمین ـ روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه ای دارد؛ از جمله:
1. روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.
2. احیا و شب زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است.
3. ذکر و دعا.
4. انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن.
در شب این روز نیز بر اساس روایتی از امام هشتم علیه السلام حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهماالسلام به دنیا آمده اند. همچنین این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده است.
نیز روز دحوالارض، جزء چهار روز معروفی است که روزه آن پاداش فراوان داشته و همانطور که گفته شد ثواب هفتاد سال روزه گرفتن دارد.
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadID=163282&forumID=455
در کناب غیبت نعمانی به سند خود
از حضرت ابو عبدالله صادق(ع) روایت شده که فرمود:
هرگاه قائم (عج) بپا خیزد از جاهلان مردم ،
بیشتر از آنچه رسول خدا(ص) از جاهلان جاهلیت
صدمه کشید محنت می بیند .
فضیل گوید:عرض کردم : این چگونه است؟
فرمود: رسول خدا(ص) در حالی به سوی مردم آمد
که سنگ و کلوخ ها و چوب های تراشیده را می پرستیدند ،
ولی هنگامی که قائم(ع) ما بپا خیزد ،
در حالی با مردم مواجه می شود که همه آنان
کتاب خدا را تاویل کرده و با آن بر ایشان(ع)
احتجاج می نمایند.
برگرفته از کتاب مکیال المکارم
بارالها ، زبانم از شکر و سپاس بی پایانت عاجزه.
الحق که فرموده ات صدق و حقیقت محضه ،
به قول معروف هر که نگردد سنگ گردد.
خدایا در قرآنت فرموده ای:
انّ مع العسر یسرا فانّ مع العسر یسرا
من این آیه رو در لحظه لحظه ی زندگیم حس می کنم .
همیشه باهام بودی هیچوقت رهام نکردی
حتی در سخت ترین و بحرانی ترین شرایط .
و باز هم لطف بی کرانه ات رو بهم نشون دادی .
5 سال رنج و سختی ای که بعد از انتقالیم کشیدم ،
زخم زبان هایی که شنیدم ، اشک هایی که به درگاهت ریختم ،
بی احترامی هایی که دیدم،
سعی می کردم کارم رو درست انجام بدم ،
حتی کارایی که بهم مربوط نبود انجام می دادم
ولی انگار حسادت و لج بازی در وجودش خانه کرده بود .
در سخت ترین موقعیت ها ، مرخصی نمی گرفتم
حتی برای نیم ساعت .
تا 15 تیر هر روز- بجز روزهای تعطیل- سر کار رفتیم حتی مرخصی استحقاقی
یک ماهه را یک هفته ای کرد و ما اعتراض نکردیم
با این حال فرقی که بین یک معاون و معاونان دیگر
می گذاشت به وضوح آشکار بود .
آنقدر آشکار که دبیران و دانش آموزانی که برخوردها
رو می دیدند متوجه می شدند .
دیگر جای ماندن نبود.
بهم در عالم خواب فهماندی که برو .
باید می رفتم
چون حتی دیدن چهره ی ریاست طلبانه و متکبرانه اش
مرا دچار استرس شدید می کرد .
و رفتم نه تنها من بلکه دو معاون دیگر او هم رفتند.
و الان در مدرسه ای خدمت می کنم
که نام مدیر و تک تک همکاران را باید با طلا نوشت .
من مثل همیشه به این آیه یقین پیدا کردم که
ان مع العسر یسرا ..........
شکرا شکرا
به شهر خودم می بالم نه بخاطر آب و هوای خوبش که آن هم نعمتی است و جای شکر دارد و نه بخاطر کوه و جنگل های اطرافش که در نوع خود زیبایی منحصر به فردی دارد و نه بخاطر قدمتش که پیشینه ای چند هزار ساله دارد بلکه بخاطر وجود امامزادگانی که همچون جواهراتی گرانسنگ بر انگشتر گرگان می درخشند و اگر برکتی هم هست از برکت وجود این بزرگان است .
امامزاده نور ، امامزاده محسن ، امامزاده عبدالله ، امامزاده بی بی سبز ، امامزاده بی بی حور و امامزاده بی بی نور ، امامزاده مرادبخش ، امامزاده قاسم ، امامزاده علی اکبر ، امامزادگان راضیه و مرضیه ، امامزاده فضل الله و عبدالله ،امامزادگان نه تن که از فرزندان امام موسی بن جعفر(ع) اند و در نهایت چهل تن .
چه درخششی دارد این شهر!
امامزاده نور
امامزادگان نه تن از نوادگان امام موسی کاظم(ع)
