از امام صادق (ع) می خوانیم : روزی حضرت عیسی (ع) همراه حوّاریون در سیر و سیاحت خود به روستایی رسیدند . در آنجا متوجه شدند اهالی روستا و پرندگان و حیوانات به طور کلی مرده اند . حضرت عیسی به همراها ن فرمود : « معلوم است اینها به عذاب عمومی خداوند مبتلا گردیده اند . اگر به تدریج مرده بودند جنازه ی همدیگر را به خاک می سپردند .» حوّاریون گفتند : ای روح خدا ! از خداوند بخواه تا اینان را زنده سازد و علّت عذابی را که بر سر آنها فرود آمده را برای ما بیان کنند تا از کرداری که موجب عذاب الهی شود دوری جوییم .حضرت از درگاه خداوند خواست تا آنها را زنده سازد، از جانب آسمان به او ندا شد :« آنان را صدا بزن »

حضرت عیسی (ع) شبانه بر بالای تپّه ای رفت و با صدای بلند گفت :« ای مردم روستا !» در این حال یک نفر از آنها زنده شد و گفت : بلی ای روح خدا .حضرت رو به او کرد و گفت : « وای برشما ! کردار شما چگونه بوده ؟» فرد زنده شده گفت : چهار چیز ما را به عذاب الهی مبتلا نموده : 1- اطاعت از طاغوت 2- دلبستگی به دنیا 3- آرزوی دور و دراز 4- سرگرمی به بازی های دنیا   « دلبستگی شما به دنیا چه اندازه بود ؟» - همانند علاقه ای که کودک به مادرش دارد . هنگامی که دنیا به ما روی می آورد شاد می شدیم و وقتی که دنیا به ما پشت می کرد گریه می نمودیم . – طاغوت را چگونه می پرستیدید ؟ -از گناهکاران پیروی می کردیم. – آخر عاقبت کارتان چگونه پایان یافت ؟ شبی با خوشی به سر بردیم و صبح آن در « هاویه » بودیم .- هاویه چیست؟ سجین است . – سجین چیست ؟  - سجین کوه های گداخته به آتش است که تا روز قیامت برما می افروزد. – وقتی به هلاکت رسیدید چه گفتید و مأموران الهی به شما چه گفتند ؟ - گفتیم : « ما را به دنیا برگردانید تا کارهای نیک انجام دهیم و زاهد و پارسا شویم .» به ما گفته شد :« دروغ می گویید . » حضرت عیسی (ع) گفت : « وای بر شما ! چرا غیر از تو شخص دیگری از این هلاک شدگان با من سخن نگفت ؟ » آن مرد گفت : ای روح خدا ! دهان تمامی آنها با دهنه ی آتشین بسته شده است و آنها به دست فرشتگان خشن گرفتار می باشند .من در میان آنها زندگی می کردم ولی از آنها نبودم ( گنهکار نبودم ) تا وقتی عذاب الهی رسید و مرا نیز فرا گرفت .اکنون به تار مویی در لبه ی پرتگاه دوزخ آویزان می باشم . نمی دانم که به دوزخ واژگون می شوم یا نجات می یابم ؟ حضرت عیسی (ع) به حوّاریون رو کرد و گفت :«ای اولیای خدا ! خوردن نان خشک با نمک زبر و خوابیدن بر خاشاک های آلوده اگر همراه عافیت و سلامتی در دنیا و آخرت باشد بهتر است .»

منبع : اصول کافی / ج 2/ ص 318

 امام صادق(ع): سنّتی که از یوسف (ع) درقائم ما می باشد پنهان شدن است ، خداوند میان ایشان و مردم حجابی قرار می دهد که او را می بینند ولی نمی شناسند.(کافی/کمال الدین)

امام صادق(ع): در غم دوری او از دیدگان اهل ایمان اشک ریزان گردد و دشواری ها و نابسامانی ها شمارا همچون کشتی طوفان زده درهم شکند پس جز آنان که باخدا پیمان استوار دارند و در دلهایشان ایمان ثابت می باشد کسی نجات نمی یابد.

فضل ابن ابی قره می گوید شنیدم که امام صادق (ع) فرمودند :

... زمانی که عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد ، چهل روز به درگاه خداوند ضجّه و گریه کردند ، خداوند ( متعال ) بر حضرت موسی و هارون وحی فرمود که بنی اسرائیل را از دست فرعون خلاص کنند و عذابی که بنا بود صد و هفتاد سال دیگر برداشته شود از آنها برداشت .

حضرت امام صادق (ع) در ادامه فرمود :

همچنین شما ( شیعیان )اگر این عمل را (گریه و دعا کردن برای تعجیل فرج )انجام دهید ، خداوند قطعا فرج و گشایش ما را می رساند و اگر انجام ندهید ، این امر به نهایت خود می رسد .

خدایا امشب زیبا ترین سرنوشت را برای عزیزی که این نوشته را می خواند مقدر کن.خدایا بهترین روزگاران را برایش رقم بزن واو را در تمامی لحظات دریاب، مبادا خسته ، بیمار، افتاده و غمگین شود . دلش را سرشار از شادی کن و آنچه راکه به بهترین بندگانت عطا می کنی به او نیز عطا کن.آمین یا رب العالمین