حوصله ی حرف زدن نداشت . انگار دوست داشت تنها همدمش سکوت باشد . به گوشه ای خیره شده بود و غرق در افکار خود بود . چهره ی پریشانش نشان از غم و اندوه درونش می داد . گاه گاهی حلقه ای اشک می خواست او را همراهی کند ولی به او هم اجازه ی آمدن نمی داد .
کنارش رفتم و سر صحبت را باز کردم تا شاید بتوانم راه نفوذی به ذهن آشفته اش پیدا کنم .
–همکار عزیزم ، حالت چطوره ؟ ثانیه ها رد می شد و او همچنان به حال خود بود. نگاهی گذرا به من کرد و در حالیکه به سختی بغض گلویش را قورت می داد با صدایی خفیف گفت: شکر.
با تامّل به او گفتم : «رنگ رخساره خبر می دهد از سرّ درون .»آهی کشید و گفت: درسته ولی « مرا دردی است اندر دل اگر گویم زبان سوزد // وگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد »
- با خنده گفتم :زبان سوزی بهتر از استخوان سوزی است ، زبان ترمیم میشه ولی استخوانِ سوخته هرگز. دردت رو به من بگو شاید بتونم کاری بکنم . نهایتش اینه که حداقل آروم میشی.
و باز دوباره به نقطه ای خیره شد و به فکر فرو رفت . خطهای چهره ی رنجورش نگاهم را جلب کرد.سکوت عمیقی بین ما حاکم شد گویا دوست نداشت حتی زبان ، رازش را فاش کند . می دانم چه حسی داشت. دنیای درونش پر از همهمه و آشوب و دنیای بیرونش بغض و سکوت.
دیدم اصرار من برای درد دل کردنش فایده ای ندارد و باید به او زمان داد تا بتواند بر عالم درونش آرامش حاکم کند. گاهی درد دل کردن با دیگران نه تنها چاره ساز نیست بلکه مشکلی بر مشکلات می افزاید.برایش دعا کردم و از خدای متعال درخواست نمودم در رحمتی به رویش باز کند.
خداوند متعال این بدن را به گونه ای دقیق طراحی کرده است که اعمالی که از آن سر می زند، در حوزه فیزیولوژی در همه انسانها یکسانند: خوردن، خوابیدن، ارتباط جنسی و ... منتها پروردگار قواعدی را گذاشته است تا این اعمال، تعادل اخلاط جسم را به هم نریزد، اگر از اعمالی که با این اخلاط جسم تنظیم شده اند، تخطی کنیم و رفتار را از چارچوب این دستورالعمل هایی که خداوند برای انسان در نظر گرفته است، خارج کنیم؛ یعنی مرتکب گناه شویم و از دستورالعملی که صانع مهربان انسان برای این وجود گذاشته است خارج شویم باید منتظر بازخورد آن در جسم و روحمان باشیم.
از گناه تعابیر زیادی شده است یکی از آن تعابیر ذنب است. ذنب به مفهوم دم و دنباله است یعنی آثار گناه در وجود آدمی باقی مانده و به دنبال او کشیده می شود.
غفران یعنی بخشش گناه همراه با پاک کردن آثار آن، که نشان می دهد گناه دارای آثاری است که در صورت توبه باید آثار آن نیز پاک شود وقتی گناه می کنیم فقط عقوبت در دنیای آخرت ندارد، بلکه این گناه در همین دنیا نیز در روی شخصیت ما تاثیر می گذارد و وقتی ما طلب غفران می کنیم، درخواست می کنیم تا غیر از بخشش خداوند، آثار گناه را نیز از وجودمان پاک کند، به طور خلاصه قواعد خاصی را، پروردگار و صانع انسان برای این جسم گذاشته است که خروج از این قواعد خاص و رفتار کردن برخلاف این قواعد، روی جسم و روی اخلاط بدن تاثیر منفی و نابجای خودش را برجای می گذارد،
پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:
هر گناهی که فردی مرتکب می شود، نقطه سیاهی (سوداء) بر روی قلبش ایجاد می کند تا این که سیاهی ها زیاد می شود و کل قلب را می گیرد.
بنابراین گناه به معنای ارتکاب به عملی است، خارج از قواعدی که خالق برای این وجود طراحی کرده است که مستقیماً اثرش به خود گناهکار بر می گردد.
وسیله نقلیه ایی را در نظر بگیرید که کارخانه سازنده آن، دستورالعملی برای نگهداری و استفاده آن تدوین کرده است و در آن نوع و میزان سوخت و روغن و زمان تعویض آنها، سرعت مجاز و تمامی موارد را درج کرده است. حال اگر راننده ایی خلاف آن عمل کند، لاستیکش را کوچکتر از حد نرمال بگذارد، روغن و سوخت نامناسب در آن بریزد و با سرعت مجاز سیر نکند، قطعاً به ماشین صدمه می زند و باعث تخریب آن می شود، لذا کارکردهای گناه چون خارج از سیستم تعریف شده برای وجود انسان است، وجود را تخریب می کند و این وجود وقتی تخریب شد دچار بیماری می گردد.
الهی ،کمکم کن که وقتی دکمه های صفحه کلید
را می فشارم به یاد تو باشم و آنچه می نگارم،
مورد رضای تو باشد.
با قلم الهی ات بر صفحه تاریک دلم نقشی بزن
که تا زنده ام،
به اینکه موجودی مفید فایده در هستی بی پایانت
بوده ام، به خود ببالم.
