دوست دارم  اطرافیانم و همه ی اونایی که به نوعی باهاشون ارتباط اجتماعی دارم از جامعه ی کوچیک یعنی خونواده گرفته تا جامعه ی بزرگتر مثل محیط کار ، همه باهام  طوری باشن که اگه سخنی به زبون آوردم  یا رفتاری ازم سر زد که خوشایندشون نبود بی رودرواسی بهم بگن . به هر حال خطا و اشتباه ممکنه از همه ی ما سر بزنه یا سهوی یا عمدی.

من دوست دارم دیگران برام مثل آینه باشن و عیبم رو رودر رو بگن  . گاهی وقتا آدم متوجه نیست این کاری که می کنه اشتباهه ویا می دونسته ولی اون لحظه فراموش کرده و نیاز به یادآوری داره . وقتی بعد متوجه میشم  فلانی از حرفم یا کارم ناراحت شده و به روی خودش نیاورده و یا سعی می کنه غیر مستقیم من رو متوجه اشتباهم کنه غمگین میشم .

چه خوبه همه اینطوری باشیم.