حسین (ع) امام مظلومان چهل شبانه روز است که در خاک آرام گرفته و زینب(س) در تلاطم
پرتاب سنگها سنگر درد و در برابر محنت های روزگار کوهی از بخشندگی و ایثار است.
اربعین است و باز هم زینب (س) است و قتلگاه، زینب (س)است و سوز پیمان‌شکنی آشنایان،
کاروان تازیانه می کشد و اشک و اندوه شلاق اعتراضی بر قلب عهد شکنان فرو می آورد.
زینب (س) آرام و دلشکسته و بی تاب و بی قرار بر مزار برادر می نشیند و نجوا می کند ،
برادر را از عمق خاک صدا می زند و با داغ دل آماج تیر و خنجرهایی را که بر بدن حسین (ع) بارید
را به یاد می آورد، به برادر می گوید، چهل روز گذشت و از فراق تو من پیر و ناتوان شده ام.
سلام بر فراق و داغهای زینب، سلام بر مصیبتهای سجاد(ع) و سلام بر بی قراری دلهای آسمانی
و سلام بر اربعینی که گریه و اشک را بر پهنای صورت جاری می سازد.
و سلام بر برگ های خونین تاریخ و ........... با گذشت قرنها از حادثه کربلا دفتر خونین تاریخ
هیچگاه این رویداد غم بار را به فراموشی نسپرده و سرچشمه این خون نیز هیچگاه
خشکیده نشده،
خون حسین(ع) بیش از هر خونى سرخ است، تاریخ بر این خون تا ابد مى نالد
و شرمنده این مظلومیت است.
