خون امام حسین(ع) واصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را

می نمایاند .بگذار اصحاب دنیا ندانند . کِرم لجن زار چگونه بداند که بیرون از دنیایی

که او تن می پرورد ، چیست؟ زمین و آسمان او همان است ، و اگر او را از آن

لجن زاربیرون کشند ، می میرد.امت حضرت محمد (ص) را آن روز جزامام حسین(ع)

ملجاً وپناهی نبود.

چه خود بدانند و چه ندانند ، چه شکر نعمت بگزارند و چه نگزارند .

واقعه عاشورا دروازه ای از نور است که آنان را از ظلم آباد یزیدیان به نورآباد عشق

رهنمون می شود... اگر نبود خون امام حسین (ع)، خورشید سرد می شد و دیگر

در آفاق جاودانه شب نشانی از نور باقی نمی ماند... امام حسین (ع)چشمه ی

خورشید است .

منبع: مجموعه مقالات شهید آوینی

برگرفته از سایت:http://www.aviny.com/Article/Aviny/Chapters/Fathekhoon02.aspx