وقتی به اطرافمون با دقت نگاه کنیم می بینیم که همه چیز تو این عالم به نوعی خدای متعال رو تسبیح و ستایش می کنند .

پس من که انسانم ؛

من که بار امانت الهی روی دوشم گذاشته شده؛

من که قران برا هدایتم فرستاده شده ؛

من که پیامبران و امامان (ع) بشیر ونذیرم شده اند ؛

من که دارای نعمت عقل و قوه ی ناطقه ام ؛

من که حساب و عقاب دارم ؛

من که این همه پیش خدا قرب و منزلت دارم

چرا باید  خدای متعال رو تسبیح و ستایش نکنم ؛

چرا کفران نعمت می کنم؛

چرا تکبر و سرکشی می کنم ؛

چرا ارزشهام رو نادیده می گیرم و چرا گناه می کنم چرا؟؟؟؟؟

1- توحید گوی او نه بنی آدمند و بس / هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد

2- سحر گنجشکان در جیک جیکند / به تسبیح خدای لاشریکند

3- گفتم : این شرط آدمیّت نیست / مرغ تسبیح گوی و ما خاموش

4- هنگام سپیده دم خروس سحری / دانی که چرا همی کند نوحه گری

یعنی که نمودند در آیینه ی صبح / از عمر شبی گذشت و تو بی خبری

 5-تا کی آخر چو بنفشه ، سر غفلت در پیش / حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار

6- کوه و دریا و درختان همه در تسبیح اند / نه همه مستمعی فهم کند این اسرار