شاعر: حسنا محمدزاده...

از چه بگويم؟! از بدن‌هايي که مي‌دانيد؟
از اسب ها و تاختن هايي که مي‌دانيد؟

از سروهاي بر زمين افتاده بي‌جان؟
يا حمله‌ي هيزم‌شکن‌هايي که مي‌دانيد؟

اينجا کبوترها اسير چنگ شاهينند
هر گوشه با پرپر زدن‌هايي که مي‌دانيد

هر لحظه روشن مي‌شود چشم و دل يعقوب
با تکه تکه پيرهن‌هايي که مي‌دانيد

هفتاد کوچه آن طرف‌تر مي‌رود فردا
بوي بهار ياسمين‌هايي که مي‌دانيد

فردا به جاي سر، جوانه مي‌زند خورشيد
از آسمان سرخ تن‌هايي که مي‌دانيد

بر باد خواهد رفت خواب کاه‌ها يک روز
با کوه صبر شير زن‌هايي که مي‌دانيد

هر بار با پيراهني نو مي‌کند جلوه
کهنه نخواهد شد سخن‌هايي که مي‌دانيد

اي بهشت موعود عاشقان،اي بهشت بهشت...ما از همه ي بهشت گذشتيم،بهشت ما باش که بي تو خاک جهنم بزرگي است...اي تشنه کام ترين زمين!ما را به جرعه اي بنواز که هيچ کس چون تو رنج تشنه کامان نميداند....

ما را به قطره اي از خويش مهمان کن...

سلام...

تويي که نامت را در دفتر عشاق ولايت ثبت کردي....

تا کنون اگر زيارت حسين ... به حج نکرده اي.. با دست خويش اسم خويش نامت از اين دفتر پاک کن.....