در قرآن، آیات بسیارى وجود دارد که به شهادت روایات مستند و معتبر، درباره حضرت مهدى(علیه السلام) و قیام جهانى او نازل گردیده است.

در کتاب شریف «المحجّة فى ما نزل فى القائم الحجّة(علیه السلام)» که توسط محدث بزرگوار، مرحوم سید هاشم بحرانى و با بهره گیرى از دهها جلد کتب تفسیر و حدیث، تألیف گردیده، مجموعاً (132) آیه از آیات کریمه قرآن ذکر شده که در ذیل هر کدام یک یا چند روایت در تبیین کیفیت ارتباط آیه با آن حضرت(علیه السلام)، نقل شده است.

در اینجا به ذکر چند روایت در این مورد، بسنده مى کنیم:

1 ـ امام صادق (علیه السلام) در باره قول خداى عزّوجلّ: «هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دین الحق لیظهره على الدّین کلّه و لو کره المشرکون»(1) فرمود:

«به خدا سوگند! هنوز تأویل این آیه نازل نشده است و تا زمان قیام قائم (علیه السلام) نیز نازل نخواهد شد. پس زمانى که قائم (علیه السلام)به پا خیزد، هیچ کافر و مشرکى نمى ماند مگر آنکه خروج او را ناخوشایند مى شمارد.»(2)

2 ـ امام باقر (علیه السلام) در باره آیه شریفه «و قل جاء الحق و زهق الباطل إن الباطل کان زهوقاً» (3) فرمود:

«زمانى که قائم(علیه السلام) قیام نماید، دولت باطل از بین خواهد رفت.»(4)

3 ـ امام صادق (علیه السلام) در بیان معناى آیه کریمه «و لقد کتبنا فى الزبور من بعدالذکر أن الأرض یرثها عبادى الصّالحون»(5) فرمود:

«تمام کتب آسمانى، ذکر خداست، و بندگان شایسته خدا که وارثان زمین هستند، حضرت قائم(علیه السلام) و یاران او مى باشند.» (6)

4 ـ امام باقر (علیه السلام) در باره قول خداى عزّوجلّ: «الذین إن مکّنّاهم فى الأرض اقاموا الصلوة و آتوا الزکاة...»(7) فرمود:

«این آیه درحق آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) است در حق حضرت مهدى(علیه السلام)و یاران او که خداوند شرق و غرب زمین را تحت سلطه آنان قرار مى دهد و به وسیله آنان دین را پیروز گردانده و بدعتها و باطلها را مى میراند.»(8)

5 ـ امام سجاد(علیه السلام) زمانى که این آیه شریفه را قرائت نمود: «وَعَد اللّه الّذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنَّهم فى الأرض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى لهم و لیبدِّلنّهم من بعد خوفهم أمناً یعبدوننى و لایشرکون بى شیئاً» (9) فرمود:

«به خدا سوگند! آنان شیعیان ما اهلبیت هستند، خداوند ـ آن خلافت در زمین و اقتدار بخشیدن به دین را ـ به وسیله آنان و به دست مردى از ما، که مهدى این امت است، تحقق خواهد داد و هم اوست که پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)در باره اش فرمود: اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد، خداوند همان روز را آنچنان طولانى خواهد کرد که مردى از خاندان من که همنام من است فرا برسد و زمین را آنچنان که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و داد آکنده سازد.»(10)

6 ـ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آیه «أمّن یجیب المضطرّ اذا دعاه و یکشف السّوء و یجعلکم خلفاء الأرض»(11) درباره قائم از آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) نازل شده است. به خدا سوگند، او همان مضطرّ درمانده اى است که چون در مقام ابراهیم دو رکعت نماز گزارد و فرج خویش از خدا بخواهد، خداوند دعایش را اجابت کند و بدیها را برطرف سازد و او را در زمین خلیفه قرار دهد.»(12)

پی نوشت:

ـ سوره توبه، آیه 33 اوست خدایى که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرو فرستاد تا آن را بر همه ادیان پیروز گرداند اگرچه ناخوشایند کافران باشد.

2ـ کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق ، ج 2 ،ص 670.

3 ـ سوره اسراء، آیه 81 ، بگو حق آمد و باطل از بین رفت، همانا باطل نابود شدنى است.

4 ـ الروضة ، ص 287.

5ـ سوره انبیاء ، آیه 105،به راستى بعد از ذکر، در زبور نوشتیم که بندگان صالح من وارثان زمین خواهند بود.

6ـ تفسیر على بن ابراهیم، ج 2، ص 77.

-7سوره حج، آیه 41، کسانى که اگر آنان را در زمین قدرت بخشیم نماز به پا مى دارند و زکات مى دهند.

8ـ تأویل الآیات الظاهرة ، کتاب خطى.

9 ـ سوره نور، آیه 55 ،خدا به مؤمنان و شایستگان شما وعده داده که آنان را در زمین همچون پیشینیان خلافت بخشد و دین مورد رضایت خود را براى آنان تمکین و اقتدار دهد و ترس آنان را به امنیّت تبدیل کند تا مرا بپرستند و شرک نورزند.

10 ـ تفسیر عیاشى، ج 3، ص 136.

11 ـ سوره نمل، آیه 62 ، جز خدا کیست که دعاى درمانده واقعى را اجابت کند و بلاء را رفع نماید و شما را خلفاى زمین قرار دهد؟

12 ـ تفسیر قمى ـ ج 2 ص 129.

عبادت به معنای اظهار ذلت و بندگی، عالی ترین نوع تذلل و کرنش در

برابر پروردگار است. در اهمیت آن همین بس که در قرآن کریم هدف از

آفرینش انسان و بعثت أنبیاء، عبودیت و بندگی پروردگار ذکر شده است.

«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ» ‹ ذاریات/ 56› (جن و انس را

نیافریدم مگر اینکه مرا پرستش کنند.) «لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّهٍ رَسُولاً أَنِ

اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ» ‹ نحل/ 36› (همانا در میان هر امّتی

پیامبری فرستادیم تا به خلق ابلاغ کنندکه، خدای یکتا را عبادت کنید و از

طاغوت بپرهیزید).

در مسیر بندگی خدا حرکت کردن و عبادت پروردگار امری است که بدون

آن بشر به کمال واقعی خود نخواهد رسید و پله‎های سعادت را نخواهد

پیمود، لکن باید توجه داشت که اگر چه انسان برای عبادت آفریده شده

ولی این عبادت کوچکترین نفعی برای خالق او ندارد و تنها موجبات ترقی

و صعود این موجود خاکی را به سوی مراحل عالیه‎ی کمال و قرب

پروردگار، فراهم می نماید، از این رو مولای متقیان در نهج البلاغه می

فرمایند:

«فان الله (سبحانه وتعالی) خلق الخلق حین خلقهم غنیا عن طاعتهم، آمنا من معصیتهم...»‌[1] خداوند سبحان هنگام آفرینش خلق از طاعت و بندگیشان بی‎نیاز و از معصیت و نافرمانی آنها در امان بود.

حضرت علی (ع) در وصف ایشان فرموده است:
«شبها پاهای خود را برای عبادت جفت می کنند. آیات قرآن را به آرامی و

شمرده شده تلاوت می نمایند، با زمزمه‎ی آن آیات و دقت در معانی آنها،

غمی عارفانه در دل خود ایجاد می کنند و دوای دردهای خویش را بدین

وسیله ظاهر می سازند هر چه از زبان قرآن می شنوند مثل این است

که به چشم می بینند. هرگاه به آیه ای از آیات رحمت می رسند، بدان

طمع می بندند و قلبشان از شوق لبریز می گردد و چنین می نماید که

نصب العین آنهاست و چون به آیه‎ای از آیات قهر و عذاب می رسند، بدان

گوش فرا می دهند و مانند این است که آهنگ بالا و پائین رفتن

شعله‎های جهنم به گوششان می رسد کمرها را به عبادت خم کرده،

پیشانیها و کف دستها و زانوها و سر انگشت پاها را به خاک می سایند

و از خداوند آزادی خویش را می طلبند.[2]

[1] نهج البلاغه (فبض الاسلام)ـ خ184( خطبه‎ی همام ـ اوصاف پرهیزکاران) ـ ص611ـ مترجم و شارح : سید علینقی فیض الاسلام ـ انتشارات فیض الاسلام ـ 1366.
[2] . همان ـ خ184، ص613.

پدر عزیزم ، یک سالیست که با بیماریت مدارا می کنی .

وقتی به چهره ات نگاه می کنم اشکم سرازیر میشه .

صبر و تحمل در برابر رنج و درد کار راحتی نیست .

تو این دو هفته ای که در بیمارستان بستری هستی  از بدن رنجورت

پوست و استخوانی بیش نمونده.

هر روز بیماری درد جدیدی در بدنت ایجاد می کنه . .

دیدن بدن نحیفت در هنگام دیالیز رنج آوره .

حتی دیگه توان راه رفتن نداری ولی مدام خدا رو شکر می کنی

 یادمه هفت سالم بود که من رو به کنار حوض آّب توی حیاط خونه

بردی و گفتی من وضو می گیرم تو هم مثل من انجام بده .

روی نماز هام خیلی حساس بودی .

هنگام صبح همه رو برا نماز بیدار می کردی .

نماز شبت رو در هیچ شرایطی ترک نمی کردی .

هر موقع از شب که می خوابیدی باز موقع نماز شب بیدار می شدی .

وقتی به دستانت که ازشدت بیماری کبود شده نگاه می کنم

یاد زحمات فراوانی که برام کشیدی می افتم .

 خدایا تو رو به مقربان درگاهت قسم می دم تمام بیماران

رو شفای عاجل عنایت بفرما .

دکتر جواب کرده ها رو خودت جواب مفرما .

به پدر من هم سلامتی عنایت فرما .

آمین یا رب العالمین

بحث زشتی و زیبایی از قدیم‌الایام مطرح بوده است امروزه روان‌شناسان

و جامعه‌شناسان نیز درگیر این قضیه شده‌اند. پژوهش‌های روان‌شناسان

مشخص کرده است که زیبایی و زشتی محصول نگرش، تصورات و برداشت‌های

افراد از خود یا از پدیده مورد نظر است. و چه بسا رفتارها و اندیشه های آدمی

در زیبایی یا زشتی صورت او تأثیر به سزایی دارد .

رسول خدا صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله می فرمایند :

خداوند ، زیباست و زیبایى را دوست دارد و خوش دارد

که اثر نعمت خود را در بنده‏ اش ببیند .

اگر به دنبال زیبایی صورت دائمی و یا به عبارتی تضمینی هستیم می بایست ابتدا رفتارها و افکار خود را بهبود بخشیم .

صورت زیبا نکوست ای برادر سیرت زیبا بجو !                     سیرتت نیکو بساز ، صورت نیکو چه سود؟

چرا که هیچ صورت زیبایی نیست که فرتوت نشود!

و هیچ سیرت زیبایی نیست که مردود شود!

پیامبر خدا ( ص ) راهکارهای مناسبی را ارائه نمودند که می توان با بهره گیری از آن و زیباتر کردن سیرت خود ، به صورتمان زیبایی دائمی هدیه دهیم :

 پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم- در وصـف مؤمن-می فرمایند :

حـرکات و رفـتارهایش ملایم و مهربان است و دیدارش شیرین ...

 از هر چیز عالیترین آن را مى‏ جوید و از خویها پر ارج‏ ترین را ...

 به کسى که دشمنى دارد ستم نمى‏کند و به خاطر کسى که دوستش دارد

مرتکب گناه نمى ‏شود ، کم خرج است و بسیار کمک و یارى مى‏ رساند ...

 کارش را به خوبى انجام مى‏دهد به طورى که گویى آن را مى‏بیند ،

 چشمانش فروهشته است ، دست بخشنده دارد و دست رد به سینه سائل نمى‏زند ...

سخنش را مى‏ سنجد و زبان در کام مى‏ کشد ...

 باطل را از دوستش نیز نمى ‏پذیرد و حقّ را حتّى از دشمنش انکار نمى‏ کند ،

دانش نمى‏ آموزد مگر براى دانستن و دانایى فرا نمى‏ گیرد مگر براى عمل کردن ...

اگر با دنیا خواهان رفتار کند زیرکترین آنهاست و هرگاه با آخرت جویان سلوک کند پارساترین آنهاست .

همچنین در این رابطه مولای متقیان امام على علیه‏ السلام می فرمایند :

صیانت زن او را شادابتر و زیبایى ‏اش را پایدارتر مى ‏کند 

و زکات زیبایى ، پاکدامنى و عفت است .

 زیبایىِ مرد ، وقار او است .

شفا بدست خداست،وخداوند در جسم انسان زمینه هائی را ایجاد نموده وپاد

زهرهائی گذاشته که بوسیله آنها می توان بر مرض غالب شد.بهترین

معالجه ها مقاومت در برابر بیماری است با تقویت جسم وبا استفاده

از قوت بدن،وروایات هم بر این موضوع تأکید کرده که زود سراغ معالجه

نروید زیرا بدن قادر به دفع خیلی از بیماریهاست.در حدیث آمده:

با درد خود بساز،چندان که با تو سازگار است.نهج البلاغه،حکمت27

در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده:

هر کس سلامتی او بر بیماریش غالب باشد ودنبال معالجه

برود و بمیرد من ازاو بیزارم.

تفسیر نورالثقلین به نقل از خصال شیخ صدوق،ج4ص55

دیدگاه اسلام این است که وقتی مریض شدید ،زود دنبال دارو ودکتر نروید

خیلی از بیماریها با مختصر استراحت ویا تفریح ویا پرهیز از خوراکیهای مضّر ،

بر طرف می گردد ،در صورتی که اگر دنبال معالجه برود،

گرفتارمی شود وممکن است دچار بیماری جدید بشود.

سفارش اسلام هم این است که بیماری تا سه روز پنهان نگه داشته شود،

وخبر داده که در این کار ثواب عظیم است.

از امام باقر علیه السلام روایت شده که فرمود:

خدای تعالی می فرماید:هیچ بنده ای نیست،که اورا مبتلا به بلائی

نمودم واو پیش عیادت کنندگانش شکایت نکردمگر اینکه گوشت

وخونی بهتر از اولش دراو ایجاد می کنم،

(اگر در اثر کسالت ضعیف شد ولاغر وکم خون،خداوند جبران می کند)

واگر اورا قبض روح کردم،بسوی رحمت من آمده وبر خورد

مهربانانه با او می کنم واگر زنده ماند ازگناه پاک شده است.

خلاصه سخن آن است که در بیماریهای معمولی ،نباید برای مداوا

عجله کرد زیرا به تعبیر روایت ،رفتن پیش طبیب مانندآوردن بنّا به ساختمان

است که وقتی تیشه خود را گذاشت تمام شدنی نیست

وهر روز کار جدید می تراشد.دقت کنید معنای این کلام آن نیست

که در بیماریهای مهم یا مشکوک اقدام به اقدامات احتیاطی ننمائید،

بلکه مقصود بیماریهای جزئی است ،که با اندک مراقبت بهبودی پیدا می کند.

از امام کاظم (علیه السلام ) روایت شده است :

تا زمانى که بیمارى به جد با شما درگیر نشده است ،

درگیر معالجه طبیبان نشوید، که درمان ،

به مانند ساختمان است که مقدار کمى از آن ،

شخص را به مقدار فراوانش مى کشاند.