در بحار آمده که :سیِد شمس الدّین در پاسخ راوی که پرسید: آیا امام – عجّل الله فرجه الشّریف-حج انجام می دهد ؟فرمود: دنیا برای مؤمن یک گام است ، آن وقت نسبت به کسی که دنیا جزبه وجود او و پدرانش برپا نیست ، چه طور ؟ آری ! و هرساله حج بجا می آورد و پدرانش را در مدینه و عراق و طوس زیارت می کند.

منبع : بحار الانوار/ 52/174

ای غریب نواز!

  زخم های بی شماره ام به دستهای نوازش تو محتاج

 است .

ای تکیه گاه هشتمین که دقیقه ها با آهنگ نقاره

 خانه تو کوک می شوند!

 بی پناه خویش را دریاب!

از حضرت ابوالحسن الرضا (ع) آمده که فرمود: چقدر خوب است صبر و انتظار فرج.آیا نشنیده ای فرموده ی خدای عزّ و جلّ را که وارتقبوا انّی معکم رقیب .سوره هود آیه 93 . و چشم به راه باشید که من با شما چشم به راهم . فانتظروا انّی معکم من المنتظرین سوره انعام آیه71.پس انتظار بکشید که من با شما منتظرانم.بنابر این بر شما باد صبر ، به درستی که گشایش پس از ناامیدی می آید البته آنان که پیش از شما بودند صبورتر از شما بودند.

محمد بن مسلم، از دوستان امام صادق(ع) از آن حضرت پرسید: آیا دعای کسی که بسیار عبادت می کند و در عبادت خود نیز فروتن است، ولی ولایت شما را نمی پذیرد، پذیرفته می شود و به حال وی سودی دارد؟ امام با چهره ای گشاده به او فرمود: ای محمد، مَثَل ما خاندان پیامبر(ص) ، مَثَل آن خانواده ای است که در قوم بنی اسراییل به سر می بردند و هر گاه چهل شبانه روز به راز و نیاز می پرداختند، دعایشان مستجاب می شد. اما روزی یکی از آنان پس از آن چهل روز، دعایش مستجاب نشد. نزد حضرت عیسی(ع) رفت و گله نمود و از او خواست تا برایش دعا کند. عیسی(ع) نمازی به جای آورد و سپس برای فرد دعا کرد. خدا به عیسی(ع) وحی نمود: «این بنده من، از دری که باید از آن به سوی من بیاید، نیامده؛ مرا خوانده، ولی در دلش به پیامبری تو شک دارد. به همین دلیل، دعایش را هرگز مستجاب نخواهم کرد». عیسی(ع) جریان را با آن مرد در میان گذاشت. او اعتراف کرد و از او خواست تا برای رفع مشکلش دعا کند. حضرت عیسی(ع) دعا کرد و مرد نیز توبه نمود. پروردگار نیز توبه او را پذیرفت و او نیز مانند دیگر افراد خانواده اش مستجاب الدعوة گردید».

 محمد بن مسلم نیز با این سخن امام صادق(ع) دریافت که پذیرش ولایت اهل بیت علیهم السلام ، شرط پذیرش و استجابت دعا می باشد.

منبع:tebyan.net

امام صادق(ع) فرمود: روزی علی (ع) با فرزندش محمد حنفیه نشسته بودند، فرمود: ای محمد ظرف آبی برای من آماده کن تا برای نماز وضو بگیرم، محمد ظرف آبی آورد و حضرت مشغول گرفتن وضو شد و آداب و مستحبات و دعاهای وضو را انجام داد.

پس از آن فرمود: ای محمد هر کس وضو بسازد همانند وضویی که من ساختم و بگوید(دعا کند) آنچه من گفتم خداوند تبارک و تعالی از هر قطره آب وضوی او، ملکی را برای او می آفریند که مشغول تقدیس و تسبیح و تکبیر برای خداوند هستند و خداوند عزوجل ثواب این اذکار را تا روز قیامت برای او ثبت و ضبط خواهد نمود.

و سزاوار است وقت وضو گرفتن به طرف قبله بنشینى، و ظرف‏ آب را در جانب راست خود گذارى، و چون نگاهت به آب افتاد، این دعا را بخوانى:

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ یَجْعَلْهُ نَجِسا
ستایش خداى را که آب را پاک‏ کننده قرار داد، و آن را ناپاک نگردانید.
پس دست خود را پیش از آن‏که داخل ظرف‏ آب کنى مى ‏شویى، و به هنگام وارد کردن دست در ظرف آب میگویى:

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابینَ وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرینَ .
به نام خدا، و به ذات خدا، خدایا مرا از توبه‏ کنندگان،و پاکى‏ طلبان‏ قرار ده.

پس سه بار به سه کف آب، مضمضه[آب در دهان گرداندن]مى‏ کنى و مى‏ گویى:
اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى یَوْمَ اَلْقاکَ وَاَطْلِقْ لِسانى بِذِکْراکَ
خدایا روزى‏ که ملاقاتت مى‏ کنم دلیل محکم را به من تلقین فرما، و زبانم را به ذات گویا کن.

پس سه بار استنشاق مى‏ کنى و مى‏ گویى:
اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ریحَ الْجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ یَشَمُّ ریحَها وَ رَوْحَها وَ طیبَها
خدایا بوى بهشت‏ را بر من حرام مکن، و از کسانى قرارم ده که بو و نسیم و عطر آن را ببوید.
و در آغاز شستن صورت مى‏ گویى:
اَللّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهى یَوْمَ تَسْوَدُّ فیهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى یَوْمَ تَبْیَضُّ فیهِ الْوُجُوهُ
خدایا چهره ‏ام را سپید کن، روزى که چهره ‏ها سیاه مى ‏شود، و چهره ‏ام را سیاه مکن، روزى که چهره ‏ها سپید مى‏ گردد.

در هنگام شستن دست راست مى‏ گویى:
اَللّهُمَّ اَعْطِنى کِتابى بِیَمینى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِیَسارى وَحاسِبْنى حِسابا یَسیرا
خدایا پرونده ‏ام را به دست راستم بده، و نامه جاوید بودن در بهشت را به دست چپم، و حسابم را به حسابى آسان رسیدگى کن.

و به وقت شستن دست چپ مى ‏گویى
اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى کِتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَرآءِ ظَهْرى وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى عُنُقى وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّیرانِ
خدایا پرونده ‏ام را به دست چپم وا مگذار،و از پشت سرم در اختیارم قرار مده،و آن را بسته به گردنم ننما،و از پاره ‏هاى آتش به تو پناه‏ مى ‏برم.
پس با رطوبت دست راست جلوى سر را مسح کن،و در آن حال بگو:

اَللّهُمَّ غَشِّنى رَحْمَتَکَ وَبَرَکاتِکَ .
خدایا رحمت و برکاتت را بر من بپوشان.
آنگاه پاهاى خود را مسح کن، و هنگام مسح بگو:
اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْیى فیما یُرْضیکَ عنّى یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ
خدایا مرا بر صراط ثابت بدار، روزى که‏ قدمها مى‏ لغزد،و کوششم را در آنچه تو را از من خشنود مى‏ کند قرار ده، اى داراى بزرگى و اکرام.
چون از وضو فارغ شدى بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِکَ وَالْجَنَّةَ .
خدایا از تو مى‏ خواهم کمال وضو، و کمال نماز، و کمال خشنودى‏ ات و بهشت را.
و بگو:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
ستایش خاص خداى پروردگار جهانیان است.

و مى خوانى سوره قدر را سه مرتبه.
و سوره«قدر»را سه مرتبه میخوانى،آنگاه پس از فراغت از وضو، بوى خوش‏ استعمال مى‏کنى

منبع:نماز و فرشتگان،ص126.