خوشا به سعادت کسانی که در مشهدند

در جوار حرم امام هشتم ،

آن امام رئوفی که چون چشمه ی زاینده ای

به زوّار خود فیض می رسانند.

خوشا به سعادت عاشقانی که

از این فیوضات الهی توشه برمی گیرند .

خوشا به حال آنان که دست نوازشگر امام غریب ،

اشک های چشمشان را از دیده پاک می کند ،

به آنها تسلّی می دهد ،

قلبشان را از خستگی های دنیا سبک می کند ،

به روحشان آرامش می بخشد

وآنها را با دلی خالی از رنج و غم ، بدرقه می نمایند.

ما چه کنیم ؟

وقتی دلمان می گیرد سجاده ی عشق را پهن می کنیم

و دلمان را پرواز می دهیم . از راه دور

با سوز و آه ، به اماممان سلام می دهیم و زمزمه می کنیم :

یا ثامن الحجج ، یا علی ابن موسی الرضا(ع) ،

اگر بین ما فاصله بسیار است

و من نمی توانم به پابوست بیایم

دلم را روانه می کنم به بارگاهت .

این هدیه ی ناچیز را از من بپذیر .

ای امامی که رودخانه ی علومتان

به اقیانوس علم الهی متصل است

و دائم از فیض وجود اقدس الهی سرشار می شوید

آب باریکه ای از برکه ی وجودم را به رودخانه ی علمتان

برسانید تا بتوانم از چشمه ی علوم قرآنی بهره مند شوم.

همیشه از حرمت، بوی سیب می آید
صدای بال ملائک، عجیب می آید!

سلام! ضامن آهو، دل شکسته من
به پای بوس نگاهت، غریب می آید

طلای گنبد تو، وعده گاه کفترهاست.
کبوتر دل من، بی شکیب می آید

برات گشته به قلبم مُراد خواهی داد
چرا که ناله «امّن یُجیب» می آید

در مورد این روز خاص در سنت ایرانیان، احادیث و روایات متعددی وارد شده است که نشانگر توجه خاص به آیین و سنت دیگر ملل از سوی اسلام است؛ چنانکه در برخی روایات به اصل نو شدن و تجدید بهار طبیعت و همچنین خود نوروز اشاره شده است. در این جا به برخی از این احادیث اشاره می کنیم.

شیخ صدوق نقل می کند: «برای علی(ع) هدیه نوروز آوردند. فرمود: «این چیست؟» گفتند: ای امیرمومنان! امروز، نوروز است. فرمود: هر روز ما را نوروز سازید! (من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 300)

 
در روایت دیگری که در همان کتاب نقل شده آمده است که حضرت علی(ع) فرمودند: «هر روز ما نوروز است.»(همان)

 
در روایت دیگری که از شیخ طوسی نقل شده، گفته شده است که: «امام صادق(ع) در روز نوروز فرمود: هنگامی که نوروز شد، غسل کن و لباس پاکیزه بپوش و خودت را خوش بو ساز و آن روز را روزه بدار. پس هنگامی که نماز ظهر و عصر و نافله های آن را بجای آوردی، نمازی چهار رکعتی بگزار که در رکعت اول آن، سوره حمد و ده مرتبه سوره قدر را می خوانی. در رکعت دوم آن، سوره حمد و ده مرتبه سوره کافرون را می خوانی. در رکعت سوم آن، سوره حمد و ده مرتبه سوره توحید را می خوانی و در رکعت چهارم، سوره حمد را با سوره های فلق و ناس. پس از نماز هم سجده شکر می گزاری و دعا می کنی. ]بدین صورت[ گناهان پنجاه ساله ات بخشوده می شود.» (وسائل الشیعه، ج 12، ص 428)

می گوید: در روز نوروز، بر امام صادق(ع) وارد شدم. فرمود: «آیا این روز را می شناسی؟» گفتم: قربانت گردم! این روز را فارسیان گرامی می دارند و به یکدیگر هدیه می دهند. فرمود: «سوگند به خانه کعبه که این، رمزی دیرینه دارد و برایت روشن می سازم تا آگاه گردی.» گفتم: سرورم! آموختن این امر از شما برایم بهتر از آن است که مردگان زنده شوند و دشمنانم بمیرند.
آن گاه فرمود: «ای معلی! روز نوروز، همان روز است که خداوند از بندگان پیمان گرفت او را بپرستند و به او شرک نورزند، به پیامبران و حجت هایش بگروند و به امامان ایمان آورند. این همان روز است که خورشید طلوع کرد، بادها وزیدن گرفت و گل های زمین روییدند. این همان روزی است که کشتی نوح(ع) بر ساحل جودی آرامش یافت و همان روزی است که خداوند، گروهی چند هزار نفره را که از ترس مرگ از خانه ها بیرون رفته بودند زنده ساخت؛ پس از آن که آنان را میرانده بود. این، روز فرود جبرئیل بر پیامبراسلام (ص) است و روزی است که پیامبر(ص)، امام علی(ع) را بر دوش گرفت تا بت های قریش را در مسجدالحرام شکست و در همین روز، ابراهیم، بت ها را شکست. این همان روزی است که پیامبر(ص) به یارانش دستور داد با علی(ع) بیعت کنند و در همین روز، علی(ع) را برای بیعت گرفتن از جنیان فرستاد. در همین روز، دومین بیعت با امیرالمومنین انجام شد. در همین روز بر نهروانیان پیروز شد و «ذوالثدیه» را به قتل رساند. در این روز، قائم ما و صاحبان حکومت قیام کنند و در همین روز، قائم ما بر دجال پیروز گردد و او را در زباله دان کوفه به دار آویزد. در هر روز نوروزی، ما آرزوی فرج داریم؛ چرا که آن از روزهای ما و شیعیان ماست. فارسیان، آن را گرامی داشتند و شما آن را ضایع کردید.»
و فرمود: یکی از پیامبران بنی اسرائیل از خداوند پرسید چگونه مردمانی را که خارج شدند، زنده می کند. خداوند بدو وحی کرد که در نوروز، آب بر قبر آنان بپاشد و آن، اولین روز سال فارسیان است و آنها زنده شدند، در حالی که سی هزار نفر بودند. از همین جا پاشیدن آب در نوروز، سنت شده است.

گفتم: آیا نام های روزهای فارسی را به من تعلیم نمی دهی؟ فرمود: ای معلی! اینها روزهایی کهن از ماه هایی کهن است. هر ماه، سی روز است، بدون کم و کاست. (بحارالأنوار، ج 56، ص 91)
در حدیث دیگری، مفضل، فرزند عمر از امام صادق(ع) نقل می کند که: خداوند بر حزقیل، وحی فرستاد که: «این روز، روزی گرامی و بلندمرتبه نزد من است. با خود عهد کرده ام هر مومنی در این روز از من حاجتی بخواهد آن را برآورده سازم و آن روز، نوروز است.» (مستدرک الوسائل، ج 1،ص 471)

گوشها منتظر بانگ جرس‌های من‌اند

کوچه‌ها منتظر بانگ قدم‌های تو اند

تو از این برف فرو آمده دلگیر مشو

تو از این وادی سرمازده نومید مباش

«دی» زمانی دارد

و زمستان اجلش نزدیک است

من صدای نفس باغچه را می‌شنوم

و صدای قدم گل را در یک قدمی

و صدای گذر گرده گل را در بستر باد

و صدای سفر و هجرت دریا را در هودج ابر

و صدای شعف فاخته را در باران

و صدای اثر باران را بر قوس و قزح

و صداهایی

نمناک

و مرموز

و سبز

عجب آواز خوشی در راه است

(باز کن پنجره را)

م.کاشانی

پیشاپیش نوروز را  به  شما هموطنان گرامی

شادباش گفته و برایتان بهروزی و نیکبختی آرزومندم

اللهم عجّل لولیّک الفرج

زنگ آخر رو زده بودیم و دانش آموزان ره سپار خونه های

خود بودند .تعدادی از دانش آموزان شیفت دبیرستان

شاداب در حیاط مدرسه گروهی نشسته بودند

که ناگهان صدایی شبیه نارنجک در هوا پیچید .

از بیرون مدرسه در چند قدمی دانش آموزانی

که نشسته بودند یک ماده ی آتش بازی به اسم

کپسولی انداختند . جیغ دانش آموزان و فرار آنها باعث شد

محل نشستنشون مشخص بشه و کپسولی بعدی رو از

بیرون پرتاب کردند که در یک قدمی آنها فرود آمد .

به بچه ها توصیه کردیم حتی الامکان داخل حیاط نباشند

تا اتفاق جدی ای پیش نیاید . فردای آن روز مدیر آن دبیرستان

تعریف کرد که بعد از رفتن ما ، یکی از دانش آموزان که برای

خوردن آب به حیاط آمده بود دچار برخورد تیر تفنگ بادی میشه

و تیر چانه ی این دختر رو خراش میده .

بعد یکی از والدین که وارد حیاط مدسه شده بود

نیز تیرتفنگ بادی دستش رو خراش میده .

متاسفانه پلیس 110 هم نتوانست

مجرم رو شناسایی و پیدا کنه .

اگه این اتفاق مجدد تکرار بشه

دانش آموزان دیگه در حیاط مدرسه هم امنیت نخواهند داشت.

اینک بهار بستر زمین خسته را در می نوردد

و روپوش برف را از سر و روی آن کنار می زند.

همه امیدواریم که این نوروز، انسان های بی تفاوت را

که پیوسته در اندیشه منافع خویش اند به انسان های

دردمند انسان دوست مبدل سازد.

با آمدن نوروز بهار با دم مسیحیایی اش بر جان مرده

انسان ها می دمد. امیدواریم که قلب خویش را تنها

در اندیشه منافع خویش باز نگذاریم

زیرا که قلب ما عرش رحمان است

و باید سرشار از انسان دوستی شود.

در عید نوروز انسان های فرزانه به کارنامه سال گذشته خویش

می اندیشند و با خود می گویند که آیا از لحظات انسانی

خویش استفاده کردیم؟ یا آنکه عمر خویش را به بیهوده گذراندیم.

عید واقعی تطهیر نفس، تصفیه جان و تمرین استقامت است

عید حقیقی از انزوا به درآمدن، گسسته ها را به هم بستن

و پیوستن و در یک کلام پیوند خود را با خدا استوار کردن

و دین خود را تحکیم بخشیدن است.

نسیم بهار پیام آور دوباره پیام پیامبران ادیان توحیدی

است که آزادی انسان ها را به ارمغان آوردند.

و هر نسیم بهاری پیام پیامبر خدا حضرت محمد (ص)

و امام علی (ع) و دیگر امامان تشیع علوی را همراه دارد.