چه حال و هوایی داشت این روزها. مرد و زن ، پیر و جوان ،

همه در جنب و جوش . هر کسی سعی داشت به نوعی

توفیق این رو داشته باشه که در جرگه ی عزاداران

سیدالشهدا(ع) قرار بگیره. به قول شاعر :

به دمی یا قدمی یا درمی یا قلمی .

انشاالله همه ی ما بتونیم با اعمال صالحمون پیرو واقعی راه

ایشون باشیم و مثل کوفیان بیعت شکن نباشیم و تا لحظه ی

جان دادن از اهل بیت (ع) و هدف الهی شون دفاع کنیم و این

نیاز به مطالعه داره .

نباید اعتقادمون فقط اعتقاد آباء و اجدادی باشه بلکه باید به

این اعتقاد ارتقا بخشید و تنها راهش مطالعه دینی و کسب

اطلاعات و علوم دینی و فرآنی از کتابهای معتبره نه هر کتابی .

ما باید شیعه ای بشیم که هرجا دیدیم به نوعی داره

به مذهبمون هتک حرمت و یا تهمت زده میشه با دلیل

ثابت کنیم که اینطور نیست. دین داشتن فقط در حد لقلقه ی

زبان فایده ای نداره .

در قرآن ، هرجا والذین آمنوا اومده و عمل الصالحات هم پشت سرش اومده .

پس باید صالح بود و برای یاری امام زمان (ع)  تلاش کرد ؛ به عبارت

دیگه باید مصلح بود یعنی سعی کنیم نه تنها خودمون صالح باشیم به

دیگران هم  کمک کنیم که صالح باشند تا انشاالله لطف الهی شامل

حالمون بشه و زمان ظهور برسه . در دعای عهد می خونیم :

اللهمّ ان حال بینی و بینه الموت ...

و اخرجنی من فبری مؤتذرا کفنی شاهرا سیفی مجردا

قناتی ملبیا دعوه الداعی فی الحاضر والبادی..

پروردگارا اگر میان من و او موت که بر تمام بندگانت قضای حتمی

قرار داد جدایی افکند پس مرا از فبر برانگیز در حالی که کفنم را

ازار خود قرار داده و شمشیرم را از نیام برکشیده و لبیک گویان

دعوتش را که بر تمام مردم شهر و دیار عالم لازم الاجابه است

اجابت کنم . آمین