مردی اعرابی از عبدالله بن زبیر و عمرو بن عثمان مساله ای چند پرسید .

آنها که پاسخی نداشتند اعرابی را به این طرف و آن طرف پاس می دادند !

اعرابی با نگرانی گفت : از خدا بترسید ، من برای ارشاد و هدایت شدن به نزد

شما آمده ام شما جواب مرا به یکدیگر حواله می دهید ! گفتند: برو از حسن (ع)

و حسین (ع) بپرس ، اعرابی نزد حسنین (ع) آمد و به نحو احسن پاسخ سوالات

خود را دریافت کرد و این بیت شعر را در ذم آن دو و مدح حسنین (ع) سرود:

جعل الله حر وجیهیکما            نعلین سبطاً یطأهما الحسنان 

یعنی : ای عبدالله و ای عمر! خداوند چهره ی شما را چرم دباغی شده دوجفت

کفش زیر پای حسنین (ع) قرار دهد.

منبع: ناسخ التواریخ. ج1. ص108. جلاء العیون.ص219

با آرزوی تعجیل در فرج